นิทาน เรื่อง นิทานเรื่องสั้น
นิทานเรื่องสั้น นิทานเรื่องสั้น ข้อคิด นิทานสั้นๆๆ นิทานชายตาบอดกับสุนัขป่า ชายตาบอดกับสุนัขป่า
นิทาน เป็นเรื่องที่เล่าสู่กันฟังมานานและมีอยู่ในทุกสังคม ไม่ว่าชาติใด สังคมระดับไหนก็ต้องการผ่อนคลายจากความ เบื่อหน่ายในชีวิตประจำวัน ออกไปสู่โลกแห่งจินตนาการ เพื่อความเพลิดเพลินสนุกสนาน แม้ปัจจุบันจะมีสื่อความบันเทิงทันสมัย แต่การเล่านิทานก็ยังยืนหยัดอยู่ได้จนทุกวันนี้
นิทาน หมายถึง เรื่องราวที่สืบทอดกันมา หรือมีผู้แต่งขึ้นเพื่อต้องการสอนคนในการดำรงชีวิต ให้ความสนุกสนาน เพลิดเพลิน นิทานส่วนใหญ่จะถ่ายทอดด้วยวิธี มุขปาฐะ ที่ทั้งผู้เล่าและผู้ฟังต่างมุ่งสนองความสุขทางจิตใจของตน
ความสำคัญของนิทาน
1. ทำให้ผู้ใหญ่เข้าใจเด็กยิ่งขึ้น เสริมสร้างความผูกพัน
2. ช่วยเสริมสร้างพัฒนาการทางด้านอารมณ์
3. ช่วยปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม และประเพณีที่ดีงาม
4. ช่วยสร้างประสบการณ์การเรียนรู้สำหรับเด็ก
คุณค่าและประโยชน์ของนิทานคุณธรรม นิทานชาดก นิทานธรรมะ
1. นิทานให้ความสนุกสนานเพลิดเพลิน เป็นการผ่อนคลายความเครียดและช่วยให้เวลาผ่านไปอย่างไม่น่าเบื่อหน่าย
2. นิทานช่วยกระชับความสัมพันธ์ในครอบครัว เด็กบางคนอาจมองผู้ใหญ่ว่าเป็นบุคคลที่ขี้บ่นชอบดุด่า น่าเบื่อหน่วยหรือน่าเกรงขาม แต่ถ้าผู้ใหญ่มีเวลาเล่านิทานให้เด็กฟังบ้าง นิทานที่สนุกๆ ก็จะช่วยให้เด็กอยากอยู่ใกล้ชิด ลดความเกรงกลัวหรือเบื่อหน่ายผู้ใหญ่ลง
3. นิทานให้การศึกษาและเสริมสร้างจินตนาการ
4. นิทานให้ข้อคิดและ คติเตือนใจ ช่วยปลูกฝังคุณธรรมต่างๆ ที่สังคมพึงประสงค์ให้แก่ผู้ฟัง เช่น ให้ซื่อสัตย์ ให้เชื่อผู้ใหญ่ ให้พูดจาไพเราะอ่อนหวาน ให้มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ให้ขยันขันแข็ง เป็นต้น
5. นิทานช่วยสะท้อนให้เห็นสภาพของสังคมในอดีตในหลายๆ ด้าน เช่น ลักษณะของสังคมวิถีชีวิตของประชาชนในสังคม ตลอดจนประเพณี ค่านิยมและความเชื่อ เป็นต้น
เรื่อง ชายตาบอดกับสุนัขป่า
ณ
หมู่บ้านแห่งหนึ่งในชนบทแสนไกล มีชายคนหนึ่งตาบอดมาตั้งแต่กำเนิด
แต่เขามีความสามารถพิเศษ เพียงแค่ใช้มือสัมผัสก็สามารถบอกได้ว่า
สัตว์ที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นคือตัวอะไรได้ ราวกับว่าตาของเขายังปกติดีอยู่
วัน
หนึ่งคนในหมู่บ้านคิดอยากจะทดสอบว่าชายตาบอดผู้นี้มีความสามารถพิเศษจริง
หรือไม่ จึงได้เลือกสัตว์ที่จะวางอยู่ตรงหน้าเขา แล้วให้ทายว่าคือ สุนัขป่า
หรือ สุนัขบ้าน
"นี่ พวกเราไปคัดสรรหาหมาป่ามาตัวหนึ่งสิ ขอแบบที่เหมือนหมาบ้านเลยนะ" เสียงชาวบ้านคนหนึ่งได้เอ่ยปากกับชาวบ้านอีกหลายคน
"เอ้า ได้มาแล้ว หน้าตาเหมือนหมาบ้านเปี๊ยบเลย ขนาดคนตาดีๆอย่างข้า ยังแยกแทบไม่ออก" ชายคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมอุ้มมันไปยังลานประชุมเพื่อทดสอบชายตาบอด
ทุกคนต่างลุ้นกันอย่างใจจดใจจ่อว่า ชายตาบอดคนนี้จะตอบถูกหรือไม่
"แน่นอนว่า ข้าเป็นคนหนึ่งที่จะไม่มีทางให้สุนัขตัวนี้เข้าใกล้ฝูงแกะเด็ดขาด"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนที่มีบางสิ่งบางอย่างขาดหายไป ก็จะมีสิ่งหนึ่งมาเติมเต็ม หรือ พรสวรรค์พิเศษชดเชยมา
ดัดแปลงเนื้อหาส่วนหนึ่งจาก หนังสือ 50 นิทานอีสป ประเทืองปัญญา ของ ปราง อุษา